RUTETINTROOTH, 2017
installation with videos and performances
presented at Galerie Ron Mandos, National Gallery Prague, Arti et Amicitae and AG Utrecht
performed by Eargelon Florentina and Jelina de Raad
pictures by Annabelle Binnerts, Bart Lunenburg and Startpoint Prize
installation with videos and performances
presented at Galerie Ron Mandos, National Gallery Prague, Arti et Amicitae and AG Utrecht
performed by Eargelon Florentina and Jelina de Raad
pictures by Annabelle Binnerts, Bart Lunenburg and Startpoint Prize
Deel uit de tekst onbaatzichtig egoïsme door Ylja Band op DeFusie uit 2017
Zijn afstudeerwerk RUTETINTROOTH was onderdeel van Best Of Graduates in galerie Ron Mandos in Amsterdam. Als ik hem vraag hoe ik de titel uit moet spreken (roetetintroet, rude and intrude, root and in truth…) verschijnt er een ondeugende lach op zijn gezicht. ‘De titel is geïnspireerd op een werk van Michael Dean, maar zo geschreven dat het meer klanken zijn dan woorden. Ik vind het vervelend dat titels een werk vaak belangrijker maken dan het is.’ En daarom houdt hij het liever abstract. Zo kan de toeschouwer erin lezen wat hij wil. Egelie verhoudt zich kritisch tegenover de kunstgeschiedenis, waar hiërarchie vaak sterk aanwezig is en er weinig ruimte is voor spel, experiment en naïviteit. In zijn installatie plaatst hij onbekend werk naast replica’s van erkende kunstenaars als Lewitt, Calder en Oldenburg.
Zijn afstudeerwerk RUTETINTROOTH was onderdeel van Best Of Graduates in galerie Ron Mandos in Amsterdam. Als ik hem vraag hoe ik de titel uit moet spreken (roetetintroet, rude and intrude, root and in truth…) verschijnt er een ondeugende lach op zijn gezicht. ‘De titel is geïnspireerd op een werk van Michael Dean, maar zo geschreven dat het meer klanken zijn dan woorden. Ik vind het vervelend dat titels een werk vaak belangrijker maken dan het is.’ En daarom houdt hij het liever abstract. Zo kan de toeschouwer erin lezen wat hij wil. Egelie verhoudt zich kritisch tegenover de kunstgeschiedenis, waar hiërarchie vaak sterk aanwezig is en er weinig ruimte is voor spel, experiment en naïviteit. In zijn installatie plaatst hij onbekend werk naast replica’s van erkende kunstenaars als Lewitt, Calder en Oldenburg.
In het proces van creatie tot verkoop laat Egelie geen kans onbenut om zijn concept kracht bij te zetten. Zo hecht hij veel waarde aan de plattegrond van zijn afstudeerinstallatie. ‘Ik zie het als een spel om al die aspecten onderdeel te maken van het concept. De plattegrond is een manier om de context duidelijker te maken en ik kan er grapjes op kwijt. Mensen kunnen erop zien dat anderen ook dingen voor mij maken, dat ik niet alles zelf maak. Het bevragen van de kunst en kunstwereld hoort ook bij de verkoop van kunst. Dat is net zo goed onderdeel van de inhoud als de presentatie van mijn werk.’ Egelie heeft zichzelf een aantal instructies opgelegd die per werk verschillen. Zo vindt hij het bijvoorbeeld belangrijk dat Klaas Gubbels de replica van zijn werk krijgt, als hij die wil: ‘Ik wil niet dat deze gedachtegang met de verkoop van mijn werk verloren gaat.’
